WILLEMSTAD: Op 11 maart jongstleden is de sensationele Babel rechtszaak in eerste aanleg geëindigd in een veroordeling van de voormalige Minister-President Gerrit Schotte en zijn partner Cicely van der Dijs. Gerrit Schotte is, conform het requisitoir van het openbaar ministerie, veroordeeld wegens het vervalsen van facturen, het witwassen van gelden, ambtelijke omkoping en het in bezit hebben van twee ‘jammers’ van radiofrequenties. Tevens heeft de rechter een bevel aan Schotte gegeven om het zogenaamd verloren gegane diplomatieke paspoort in te leveren bij het kantoor van de Gouverneur. Schotte is veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf en mag zich vijf jaar niet verkiesbaar stellen. Van der Dijs kreeg achttien maanden, waarvan negen maanden voorwaardelijk.

Onderaan de trap van het Paleis van Justitie gaf advocaat Eldon Sulvaran blijk van zijn teleurstelling in de uitspraak en kondigde direct aan hoger beroep te zullen instellen. Gerrit Schotte gaf op zijn beurt aan geen vertrouwen te hebben in de rechters in Curaçao, waarbij hij rechter Irene Lips met name noemde. Schotte sprak over een “politieke vervolging” aangestuurd door “neokoloniale machten” die hem niet meer in de politiek willen zien. Schotte liet op geen enkel moment blijken dat de betalingen die hij en Van der Dijs hebben geaccepteerd van Francesco Corallo, en de facturen die zij hebben vervalst om deze betalingen te verhullen, bij een gewone burger al een verwerpelijke actie zijn, maar in geval van een minister-president al helemaal. Schotte staat dermate los van de realiteit dat hij zijn gedrag denkt te kunnen rechtvaardigen door te stellen dat al deze gelden – die hij en Cicely hebben ontvangen – bestemd waren voor het financieren van zijn politieke campagne.

Het is triest om te zien hoe een voormalige minister-president nadat zijn vonnis is uitgesproken op een zeepkist gaat staan (tijdens de behandeling van zijn rechtszaak hield Gerrit Schotte zijn mond) en luidkeels verkondigt dat hij niet de eerste en zeker niet de laatste is die zich met dit soort praktijken inlaat, maar dat hij en zijn partner zich hoe dan ook niet hebben verrijkt.

Gerrit Schotte is in beroep gegaan bij het Hof van Justitie – een Hof waarin hij geen enkel vertrouwen zegt te hebben. Hij heeft echter gevraagd om drie rechters uit Nederland om zijn beroepszaak te behandelen. Rechters uit Nederland .. het land dat volgens Schotte de bron van de voormelde neokoloniale krachten is…. hoe ironisch. Zijn stelling is dat nieuwe rechters minder beïnvloed zullen zijn door de lokale politiek in vergelijking met rechters die hier al werken, en die volgens Schotte alleen maar de lokale Nederlandstalige media volgen.

Mochten Schotte en Van der Dijs in hoger beroep weer veroordeeld worden dan kunnen ze daarna nog in cassatie bij de Hoge Raad. In dat geval gaat het alleen nog maar om de vraag of er procedurele (juridische) fouten zijn gemaakt. Als het zover komt dan zal Schotte met zijn juridische team, met aan het hoofd de advocaat Sulvaran, zijn argumenten moeten presenteren ten overstaan van Hollandse rechters, die dan in de optiek van Schotte worden aangestuurd door diezelfde “mysterieuze neokoloniale krachten” die de parlementariër verantwoordelijk acht voor wat hij zijn “politieke vervolging” noemt. Rekening houdend met het bedenkelijke gevoel van morele superioriteit dat Schotte uitstraalt, zou deze zaak nog wel eens kunnen eindigen bij het Europese Hof van Justitie, de hoogste rechtsprekende instantie, waar hij dan verwacht “eindelijk” een “rechtvaardige rechter” te treffen.

Het vonnis tegen Schotte en Van der Dijs heeft nu al serieuze implicaties voor het lokale politieke klimaat en het electorale proces, waarbij zelfs (de meerderheid van) het parlement van Curaçao zich nu openlijk heeft gedistantieerd van deze controversiële politicus. Mike Franco, de voorzitter van het parlement, heeft er bij Schotte op aangedrongen om de eer aan zichzelf te houden en zich terug te trekken uit de Staten. Echter, voor de politiek leider van de MFK is zoiets ondenkbaar: hij heeft verklaard alle mogelijke juridische wegen te zullen bewandelen om zijn naam te “zuiveren”, en weet zich verzekerd van de volledige steun van zijn partij. Het is nog maar zeer de vraag of al zijn strafrechtelijke perikelen voorbij zullen zijn voor de verkiezingen van 30 september aanstaande.

Politieke commentatoren voorspellen een tumultueus verkiezingsjaar waarin zich naar verwachting zo’n 16 partijen voor deelname zullen inschrijven. Zoals men hier in de volksmond zegt, “niun ta un”, ofwel: geen enkele overtuigt, en voor de eerste keer staan wij voor verkiezingen waarbij zich nog niemand sterk heeft geprofileerd, en de versnippering alleen maar is toegenomen. Volgens voorlopige opiniepeilingen geniet Gerrit Schotte, ondanks zijn veroordeling, nog altijd een aanzienlijke populariteit bij het volk. De vraag is dan, als het vonnis in beroep stand houdt en de politiek leider van de MFK achter de tralies verdwijnt, welk effect dat op zijn partij zal hebben.

Het verkiezingscircus lijkt nu al te gaan ontaarden in een polemiek, waarbij een charismatische doch controversiële leider nog steeds stemmen weet te trekken.

Om die reden willen wij graag een paar stellingen poneren om te vernemen hoe u daarover denkt. De uitslag van deze enquête publiceren wij dan in ons volgende artikel. Klik hier om mee te doen.

Discussier mee op onze Facebookpagina!

Door de Redactie van Progreso di Korsou, 29 maart 2016.

Dit stuk mag worden overgenomen, zolang dat integraal gebeurt en met een verwijzing naar de bron: Progreso di Korsou. Op 28 maart 2016 verscheen dit stuk in het Papiamentu.

Foto: De Surinaamse Krant

WILLEMSTAD: Dia 11 di mart último, e kaso sensashonal Babel a ser konkluí ku e veredikto kulpabel kontra èks Promé Minister di Kòrsou, Gerrit Schotte, i su pareha Cicely van der Dijs, kende a keda akusá, konforme e rekisitorio, di falsifikashon di resibu, labamentu di plaka, soborno atministrativo, i posishon di dos emisora di interferensia di frekuensia. Tambe hues a ordena Schotte pa debolbé na e ofisina di gobernador e pasaporte diplomátiko ku supuestamente ela pèrdè. Schotte a keda sentensia na respektivamente tres aña i no por forma parti di e sistema elektoral pa e próksimo sinku aña, i van der Dijs a haña djesocho luna, kual nuebe luna ta kondishonal.

Na pia di e trapinan di palasio di hustisia, abogado Eldon Sulvaran a ekspresá su desapunto den e veredikto i a primintí di apela esaki inmediatamente. Schotte di su partí a ekspresá su deskonfiansa den e huesnan di e korte di Kòrsou, partikularmente Irene Lips, i a papia di un persekushon polítiko di podernan neo-kolonial ku no kièr miré den polítika. Schotte no por kaba di komprondé e echo ku e i van der Dijs a aseptá varios pago di e dudoso Sr. Corallo i a falsifiká resibunan pa skonde esaki, ta un akto repudiabel kometé pa kualke siudadano, pero espesialmente pa un promé minister. Schotte ta asina deskonektá ku realidat ku e ta hustifiká su komportashon splikando ku tur e plaka a bai pa finansiá partido i kampaña polítiko. Tristu kon un èks promé minister ta para riba su saku di batata i grita ku e no ta ni e promé, ni e delaster ku a hasí esaki, pero ku definitivamente e ni van der Dijs a enrikesé su mes.

No a skapa nos e ironía den e echo ku Schotte primeramente lo mester somete su apelashon na e mes un Korte di Hustisia ku e tin tantu deskonfiansa den dje. Aki ela pidi pa su kaso ser tende pa por lo menos tres hues ku nunka a biba na Kòrsou i ku lo ta menos ‘kontaminá’ pa e polítika lokal. Si Schotte i van der Dijs ke apela e veredikto atrobe, mester detektá erornan prosedural legal promé ku nan kaso por bai kasashon na Korte Supremo di Hulanda. Akí Schotte i su tim legal enkabesá pa abogado Sulvaran, lo mester argumenta dilanti huesnan hulandes, ku muy probablemente tambe ta ser dirigí pa e mes un forsanan neo-kolonial misterioso ku e parlamentario ta atribuí pa su persekushon polítiko. Konosiendo Schotte su sentido di superioridat moral kuestionabel, e kaso akí por resulta te na e tribunal di Hustisia di Unión Europeo, e órgano hudisial máksimo, unda sí e ta spera di haña un huisio hustu.

E veredikto di Schotte i van der Dijs ya tin implikashonnan serio pa e klima polítiko i proseso elektoral, unda asta parlamento di Kòrsou a distansia su mes di e polítiko kontroversial. Mike Franco, presidente di parlamento, a urgí Schotte pa tene e honor na su mes i retira, un konsepto inimaginabel pa e lider polítiko di MFK, kende a primintí di agota tur via legal pa klara su nòmber i ta gosa di e sosten kompletu di su partido. E pregunta ta si tur e maniobra legal lo keda realisá promé ku elekshon dia 30 di sèptèmber próksimo.

Ekspertonan polítiko ta pronostiká un aña di elekshon tumultuoso, unda aproksimadamente 16 partido lo inskribí pa partisipá na elekshon. Mane ta bisa den boka di pueblo, ‘niun ta un’, i pa promé biaha nos ta enfrenta un elekshon unda niun partido no ta profilando hopi konvinsentemente i atrobe tin hopi segmentashon. Según enkuestanan elektoral preliminar, apesar di tur e komplikashonnan legal, Schotte te ainda ta gosa di un popularidat signifikante bou di e pueblo. E pregunta ta si e veredikto di korte keda para despues ku Schotte agota tur su apelashonnan, i e lider polítiko di MFK mester bai sera, kon esaki lo afektá su partido?

E sirko elektoral ya ta pinta di bira unu polémiko, unda un lider karismátiko pero kontroversial ta keda hala voto.

P’esei nos ke introdusí algun ponensia, ku nos ke boso pensamentu riba dje i lo publiká e resultadonan den nos siguiente artíkulo: click here.

.

Reakshona riba nos Facebook página!

Pa Redakshon di Progreso di Kòrsou, 28 di mart 2016.

Por hasi uso di e kontenido aki, basta esaki sosodé na un manera integral i ku menshon di e fuente: Progreso di Kòrsou

Krédito di potret: De Surinaamse Krant

Respice, Adspice en Prospice

Met dit mooie citaat van Doktoor opent voormalig minister-president Maria Liberia-Peters haar ingezonden stuk van 29 december 2015. Hierbij onze reactie.

Het staat iedereen vrij om te pleiten vóór het belang van de raffinaderij, of tegen de milieuvervuiling, of juist voor alternatieve economische plannen in het havengebied. Zo gaat een maatschappelijk debat in een land met een vrije pers en vrijheid van meningsuiting. En dat hebben we hier, min of meer. Als iemand onzin verkondigt dan rekent de burger op een kritische pers (die hebben we nauwelijks), en bij zaken van nationaal belang wordt gerekend op een goed functionerend parlement, dat zijn controlerende functie vervult en kritische vragen stelt. Dit laatste gebeurt helaas (ook) niet bij het raffinaderijdossier. Resteert dus de reacties van burgers zelf en van pressiegroepen in (sociale) media.

Wij zijn bij Progreso di Korsou (PdK) nogal allergisch voor het gebruik van redeneringen van belangengroepen waarmee lezers op het verkeerde been worden gezet. Discussies moeten worden gevoerd op basis van zuivere feiten en transparantie van opties. Hier schortte het aan in het stuk van mevrouw Maria Liberia-Peters (hierna: MLP). Ter illustratie volgt nu onze ontleding van dat stuk, met reacties per relevante alinea.

*****

MLP: De raffinaderij op Curacao staat in het middelpunt van de belangstelling. Sinds 1918 is deze fabriek konstant de grootste werkgever op het eiland en heeft mede daardoor diepe wortels geschoten in alle sociale-, maatschappelijke- en ekonomische aspekten van Curacao.

PdK: Dit klopt deels. De Isla is allang niet meer de grootste werkgever (dat is de overheid). Minder dan 2% van de beroepsbevolking werkt bij de Isla. Wel heeft de raffinaderij ons in het verleden veel voorspoed gebracht en heeft zij diep wortel geschoten. Al wordt de smaak van die geschoten wortels inmiddels steeds meer emotioneel/nostalgisch en minder rationeel.

MLP: Wie de moeite neemt het rapport “Curacao with or without it’s oilrefinery” (april 1985) van Drs. Hans de Boer te lezen, krijgt het nog steeds benauwd als men denkt aan de konsekwenties voor vele gezinnen en de ekonomie in het algemeen.

PdK: Hiermee wordt een toon van ongeloofwaardigheid gezet. Een rapport aanhalen wat dertig jaar oud en volledig achterhaald is? Uit angst voor sluiting? Kom liever met actuele en transparante cijfers. Wat is de toegevoegde waarde van de raffinaderij *vandaag* nog? En straks, mocht die upgrade doorgaan? Hoe verhoudt zich dat tot alternatieve scenario’s? NB: qua werkgeverschap vertoont de Isla al decennia een dalende lijn, van ooit 12000 werknemers tot ongeveer 1000 nu (plus contractors).

En als ‘oude’ rapporten worden aangehaald dan moet ook het volgende worden genoemd. Longarts Dr. C.J.J. Westermann heeft in de periode 1973 – 1977 onderzoek verricht op Curaçao naar chronische niet-specifieke longziekten. Eén van zijn conclusies: “De woongebieden (…) waar de meetpunten zich bevinden worden verontreinigd door de raffinaderij-emmissies, met name hoge SO4-concentraties. Het is ongetwijfeld zeer goed mogelijk dat er aangrenzende buurten zijn waar nog hogere concentraties voorkomen. Als men de gegevens uit het herziene werk van Ferris (1978) betreffende de effecten van de luchtverontreiniging beschouwt, kan gesteld worden dat de SO2-, TSP- en SO4-concentraties onder de rook van de raffinaderij schadelijk zijn voor de gezondheid. De SO2 -, TSP- en SO4-concentraties kunnen de vele gevallen van ziekte verklaren, welke voorkomen in het getroffen gebied.”

MLP: Het laatste jaarverslag (2014) van de Centrale Bank van Curacao en St. Maarten spreekt boekdelen. Ik vertaal dit citaat “Onze louter ekonomische prestatie leidt op dit moment niet tot duurzame verbetering (vooruitgang) van de Betalingsbalans” Einde citaat.

PdK: Eh. OK. Dus? Wat heeft dat met de raffinaderij te maken? Dat onze gehele economie al 20 jaar vastzit dat weet bijna iedereen wel. Het aandeel van de raffinaderij daarin is overigens rond de 5% (van het BBP).

MLP: Verder rapporteert men dat voor wat betreft de deviezenvoorraad de bijdrage van de raffinaderij 17% en Bunkering 15% bedraagt (samen 32%). (PdK: Dit klopt) Voorts zou in een ‘worst-case scenario’ de raffinaderij verdwijnen en zouden wij brandstof en andere produkten moeten importeren, hetgeen ook ernstige konsekwenties zou hebben voor onze distributiemaatschappij CUROIL. De CUROIL levert daarnaast ook een substantiële bijdrage aan inkomsten uit dividend voor de begroting van het Land Curacao.

PdK: Wow. Met alle respect, maar hoeveel suggestieve opmerkingen kun je kwijt in 1 alinea? Laten we ze eens op een rijtje zetten en weerleggen.

1) De suggestie dat raffinage en bunkering onlosmakelijk verbonden zijn klopt niet. Bunkering is een prima business en die kan altijd worden voortgezet. Alleen, zonder een raffinaderij zal Curoil de eindprodukten moeten invoeren. Dit kost wel wat marge maar is niet bijzonder veel duurder.
2) Zonder raffinaderij moeten wij benzine en dergelijke importeren voor onze auto’s, diesel voor electra-opwekking, etc. Klopt. Net als op Bonaire, St. Maarten, Jamaica en nog 20 andere Caribische eilanden. Geen probleem. Dit is ook niet of nauwelijks duurder, want wij moeten nu ook al PdVSA gewoon de marktprijzen betalen.
3) Curoil is winstgevend en levert de overheid dividend op. Dat klopt. In de context van MLP wordt echter gesuggereerd dat dit zou ophouden als de raffinaderij wegvalt. Integendeel, als we (via Curoil) vanaf 2019 de olieoverslag in Bullenbaai geheel zelf gaan exploiteren dan kan dat erg lucratief zijn. Voor Venezolaanse ruwe olie, maar eventueel ook andere olieprodukten. En dan hebben we de mogelijkheid van een kleine, veel schonere raffinaderij op Bullenbaai nog niet eens genoemd.

MLP: In de lokale media lazen wij dat leden van de Tweede Kamer der Staten Generaal in Januari een “hearing” willen organiseren over de Raffinaderij op Curacao en zoals wij menen te moeten begrijpen toegespitst op het milieu. Het is een ieder bekend dat pas toen “De Grote Vis uit de Kleine Kom” in 1985 verdween pas toen het lokaal Bestuur van Curacao zo goed en zo kwaad als dat kon diepere betekenis begon te geven aan het milieubeleid m.b.t. de raffinaderij.

PdK: Kortom, het lokale bestuur ‘werkt’ al dertig jaar aan milieubeleid. Zonder resultaat, en met steeds meer maatschappelijk tegengas (pun intended) voor de raffinaderij. Verbaast ons dus helemaal niet dat men in Nederland hier eens een keer over wil vergaderen. Hoog tijd zelfs, zeker nu onze Staten nalatig blijven. Er spelen hier natuurlijk ook grotere zaken mee: geopolitiek, de zorg van Nederland om haar internationaal imago, de waarborgfunctie, en het net getekende klimaatverdrag in Parijs. De raffinaderij erkent ook zelf vervuilend bezig te zijn. “Wij zitten in het digestieve systeem van de bevolking. Door wat zij eten en door wat zij uit onze schoorstenen inademen”, aldus onderdirecteur Pedro Jiménez tijdens de viering van het feit dat PdVSA twintig jaar daarvoor de exploitatie van de raffinaderij van Shell had overgenomen (Amigoe 3 oktober 2005). Laten we ook niet vergeten dat de schade die aan de bewoners ‘onder de rook’ wordt toegebracht een schending van internationaal recht oplevert en reeds daarom een Koninkrijksaangelegenheid is. Het gaat hier om schending van de artikelen 2 (recht op leven), 8 (recht op een veilige leefomgeving) en 10 (recht om geïnformeerd te worden over milieugevaarlijke situaties) van het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden (EVRM).

MLP: Het is ook bekend dat een werkgroep die door de regering is ingesteld om zich te buigen over de modernisering van de raffinaderij geadviseerd heeft om zo snel mogelijk over te gaan op L.N.G.-gas, juist in de eerste plaats vanwege milieuaspekten. De kontakten en voorbereidingen hiertoe lopen gestadig. Deskundig en ervaren lokaal personeel op het gebied van “Proces Engineering en Mechanical Engineering” in samenwerking met buitenlandse experts op het gebied van installatie en gebruik van gas bij raffinage, sparen tijd nog moeite om juist dit onderdeel van de opdracht zo spoedig mogelijk te realiseren.

PdK: Hier twijfelen wij niet aan, maar het is wel selectieve informatieverschaffing. MLP is zelf lid van die werkgroep. Over de LNG terminal wordt vrijwel niets verteld, behalve dat het schoner is. En meer kost dan heel het ziekenhuis waar we 30 jaar over moesten debatteren. Maar een beslissing over een LNG terminal wordt kennelijk genomen zonder besluit van de RvM en zonder Statendebat. Hoe gaat Curacao iets verdienen aan die LNG? Is zo een installatie wel veilig voor nabijgelegen woningen? Nadere uitleg is nodig. Verder zou dezelfde werkgroep ook een Plan B uitwerken, voor het geval het toch niet lukt om de raffinaderij open te houden. En om sterker te staan in de economische onderhandelingen met buitenlandse investeerders. Helaas wordt dit deel van hun opdracht genegeerd en geen Statenlid die er naar kraait. (Het zogenaamde plan B van het MDPT is identiek aan Plan A, maar dan met nog 1 of 2 fabrieken ernaast gebouwd).

MLP: Onder deze omstandigheden vind ik dat een “hearing” van de kant van de Tweede Kamer in Den Haag zeer ongepast is. Hier komt het Demokratisch Deficiet weer om het hoekje kijken.

PdK: We beg to differ. Er moet licht in de duisternis worden geschenen. De opmerking komt meer over als angst voor ongewenste pottenkijkers. Dat Demokratisch Deficit is een bekende dooddoener om verdere discussie uit de weg te gaan. Lijkt een beetje op het verwijt aan Nederland dat het neokoloniaal is als het zich ergens mee bemoeit, maar wordt verweten weg te kijken als wij hier vinden dat Nederland zich juist wel ergens mee moet bemoeien maar dat niet doet. Het is ook nooit goed. Bovendien is ‘wegkijken’ voor de problemen niet langer een optie.

MLP: De problematiek van de Curaçaose raffinaderij is komplex en breed. Het is gezond dat deze problematiek bekeken wordt vanuit verschillende invalshoeken. Doch de regie is op de eerste plaats van de Regering van Curacao en van de Staten van Curacao. Dat moet een ieder respecteren.

PdK: Hier heeft mevrouw Liberia-Peters geheel gelijk. Verlies echter niet uit het oog dat de beslissing over de toekomst van de raffinaderij de grootste is in 100 jaar geschiedenis op Curacao. En dat er geopolitieke belangen bij spelen die wij als klein land niet in ons eentje het hoofd kunnen bieden. Scherp toezicht vanuit de Staten is dus geboden. Een helpende hand vanuit Nederland (als gesprekspartner) zou welkom moeten zijn. Wij wensen eenieder hierin veel wijsheid toe in 2016. Een belangrijk jaar voor onze toekomst.

Prospice !

Discussier mee op onze Facebookpagina!

Door de Redactie van Progreso di Korsou, 31 december 2015.

Dit stuk mag worden overgenomen, zolang dat integraal gebeurt en met een verwijzing naar de bron: Progreso di Korsou

PS: het stuk van mevrouw Maria Liberia-Peters is integraal te lezen door hier of hier te klikken.

(c) Photo: Bea Moedt

De mens en zijn bario moeten centraal staan

De democratie zoals wij die kennen gaat (impliciet) uit van de gedachte dat politieke partijen ideologisch van elkaar verschillen, een op hun ideologie gebaseerde toekomstvisie hebben en dat hun representanten zich in de eerste plaats inspannen om het landsbelang of het algemeen belang te dienen.

De werkelijkheid is anders. Ideologieën spelen nauwelijks of geen rol. Het algemeen belang en het belang van het volk worden alleen om rhetorische redenen van stal gehaald: een cosmetisch aangebrachte ‘legitimatie’ om het streven naar welbegrepen eigenbelang beter verkoopbaar te maken.

De vraag ‘wat kan deze kandidaat voor mij betekenen?’ wordt waarschijnlijk veel vaker gesteld dat de vraag ‘wat kan deze kandidaat voor het land Curaçao betekenen?’. En omgekeerd wordt vooral gekeken met welke gunsten en beloftes de meeste stemmen kunnen worden getrokken. En in een samenleving met relatief veel armoede en een gemiddeld laag opleidingsniveau, leidt dat tot een grote groep makkelijk beïnvloedbare kiezers. Politici stappen ook makkelijk over naar een andere parij of richten er zelf een op. Dat betekent ook een hoge mate van politieke instabiliteit.

Op hun beurt zijn de politici afhankelijk van degenen die bereid zijn geld in hun campagne te investeren. Inderdaad: niet zomaar ergens geld insteken, maar investeren. Politici zijn kwetsbaar en beïnvloedbaar. Hoe meer geld iemand in een campagne steekt des te meer zal hij ervoor terug willen hebben. Zakelijk heet dat een ‘return on investment’. Je kunt dat vaak maar moeilijk waarnemen, maar vraag je af waarom (sommige) politici zich zo bijzonder druk maken om bepaalde zaken: bijvoorbeeld om een project dat juist wel of niet van de grond moet komen; een discussie over de locatie van een bepaald project of wie het mag uitvoeren; of wie er deel mogen uitmaken van het bestuur van een toezichthouder als de Gaming Control Board.

In de kern draait onze democratie dus om politici die zoveel mogelijk voor ‘hun’ (potentiële) achterban (kiezers, ‘investeerders’) willen doen. Dat zie je natuurlijk wel vaker, maar vanwege de kleinschaligheid zijn de lijnen korter, is de mate van mogelijke beïnvloeding groter en valt het allemaal veel sneller op. Alleen lijken sommigen de schaamte voorbij te zijn, of erger, wordt gesteld dat dit hoort bij ‘onze’ politieke cultuur.

Er wordt veel over ‘nation building’ gesproken: een nationale identiteit. De symbolen daarvan zijn in het bijzonder de vlag, het volkslied en de taal (het Papiaments). Voor de één is het heel belangrijk om zich met een nationale identiteit te kunnen identificeren, de ander voelt zich juist meer een wereldburger. Het gaat hier ook niet om ‘goed’ of ‘fout’, maar om een te respecteren verschil in levensopvatting.

Curaçao kent vele nationaliteiten en bevolkingsgroepen. Deze diversiteit is mooi en krachtig, maar wordt grotendeels miskend tijdens bijvoorbeeld een ‘Siman di Kultura’ – daar is alleen aandacht voor de geschiedenis van één bevolkingsgroep (weliswaar de grootste), zijnde de afstammelingen van de slaven. Het wordt tijd om de verscheidenheid aan Curaçaoënaars te erkennen en gezamenlijk na te denken over de vraag “Wie of wat is nou een Yu di Korsou”? Dus inclusief de Portugese, Hindoestaanse, Joodse, Chinese enzovoort Curaçaoënaars. En ja, ook de mensen van Nederlandse afkomst die hier soms al vele generaties zitten.

Naarmate er meer ontevredenheid heerst, wordt meer over ‘nation building’ gesproken. Maar waar gaat het in het leven nu echt om? Voor veel mensen speelt het leven zich af in en direct rond hun eigen bario. Wat er in de grote wereld verder allemaal gebeurt interesseert niet iedereen. Wat wel iedereen interesseert is een goed leven dan wel uitzicht op een goed leven. Een goed leven betekent: welzijn. In dat verband worden zaken als een baan, goede huisvesting, gezondheid, onderwijs, sport en (culturele) ontplooiing genoemd. De regering moet daarvoor de randvoorwaarden scheppen. En dat voor alle burgers.

Veel politieke discussies gaan over zaken waarmee mensen in het dagelijkse bestaan niet of nauwelijks te maken hebben: het Koninkrijk, (het streven naar meer) autonomie, de aanwijzingsbevoegdheid van de Koninkrijksregering, het democratisch deficit, de rol van de Gouverneur, en noem maar op. Dat zijn zaken die vooral voor politici van belang zijn. En hier lijkt een relatie te bestaan tussen de prestaties van politici en de discussies over deze onderwerpen: naarmate ‘de’ politiek minder in staat is goed te presteren, wordt meer geklaagd over deze voor politici ‘belangrijke’ onderwerpen. Er worden zondebokken gezocht, want als er dingen niet goed gaan is dat altijd de schuld van iets of iemand anders. Politici zoeken de oorzaak nooit bij zichzelf; ze gaan volledig op in hun spel en een groot deel van de bevolking vindt dat wel best.

We kunnen lang en uitvoerig discussiëren over iets denkbeeldigs als het Koninkrijk of een hervorming van het kiesstelsel. Maar biedt dat uitzicht op een oplossing? Waarschijnlijk niet, omdat degenen die daarover beslissen bepaalde deelbelangen dienen en zich veelal niet inspannen voor het volk als geheel. De discussie rond de Isla laat zien wat er gebeurt als (bepaalde) politici bepaalde commerciële belangen dienen.

Wat dan wel? Als de huidige generatie politici niet in staat is de problemen serieus aan te pakken en zich in te zetten voor het ‘algemeen belang’, dan wordt het misschien tijd voor een nieuwe generatie politici. Een generatie met idealen voor een beter en mooier Curaçao voor iedereen. Een belangrijke stap die dan moet worden gezet is het zoveel mogelijk elimineren van de factor geld die zo’n grote invloed heeft op politieke campagnes. Het moet weer om de inhoud gaan. En er moeten politici komen waarvan de integriteit buiten twijfel staat.

Kortom, in onze democratie moet de mens weer centraal staan. En zijn bario. Welzijn voor iedereen moet het leidende principe van elke politicus zijn. Maar wij vrezen dat er nog een lange weg is te gaan voordat dit ideaal wordt bereikt. Want om dit soort politici gekozen te krijgen, moet de meerderheid van de stemmers ook naar dit soort politici op zoek zijn. En helaas kampt ons land nog altijd met een grote groep stemmers, veelal met lagere inkomens, die meer bezig zijn met overleven dan met lange termijn beleidsafwegingen; van wie de stem ‘te koop’ is met een paar meter asfalt, of een telefoonkaartje. Om daar iets aan te doen, is veel voorlichting nodig en aandacht in het onderwijs voor vakken als Staatsinrichting. Maar dat is een aanpak voor de langere termijn, voorbij de 4-jaar horizon (gemiddeld eigenlijk 2,5 jaar) van de meeste politici. Helaas blijft dit liggen, en zet de vicieuze cirkel zich voort.

We zijn benieuwd naar wie er bereid zijn om serieus en oprecht te gaan werken aan de opbouw van Curaçao. En of het haalbaar is om genoeg van dat soort mensen te verenigen onder de vlag van één partij.

Discussier mee op onze Facebookpagina!

Door de Redactie van Progreso di Korsou, 10 oktober 2015.

Dit stuk mag worden overgenomen, zolang dat integraal gebeurt en met een verwijzing naar de bron: Progreso di Korsou

Een terugblik, en overpeinzingen voor de toekomst

De kranten staan deze dagen vol met interviews en persberichten van diverse politici en partijen die hun mening geven over vijf jaar autonomie, na 10-10-‘10.

Wat opvalt is de eensgezindheid, wat toch vrij zeldzaam is onder lokale politici. Niemand is tevreden over wat Curaçao in deze vijf jaar bereikt heeft. Nou verwachten we dit natuurlijk wel van oppositiepartijen zoals de PAR, die in het Antilliaans Dagblad fijntjes een opsomming geven van de chaos die ontstond na het versneld autonoom maken van een land dat daar op 10-10-‘10 nog helemaal niet klaar voor was.

Maar naast de PAR zien we bijvoorbeeld ook een citaat van de eerste GevMin van Curaçao (van de MFK): “Het is duidelijk dat onze politici nog niet het niveau hebben bereikt waar het parlement daadwerkelijk een vuist kan vormen tegen de regering“. Zowaar een hand (gedeeltelijk) in eigen boezem?!

Eensgezindheid met de rest zien we ook bij coalitiepartij PAIS, die via hun partijleider de vinger op dezelfde zere plek legt: “De kwaliteit en integriteit van de politici“. En Omayra Leeflang gaat een stap verder en legt de schuld expliciet neer bij Pueblo Soberano.

OK. Maar hoe nu verder? Hoe komen we concreet aan betere politici? Concrete voorstellen ontbreken. Aanscherpen van de screeningswet? Profielvereisten voor elk ministerschap? Herstellen van de Veiligheidsdienst? (hoor je niemand over).

Het gevaar van de negatieve spiraal is aanmerkelijk. Een situatie waarin de integere en kundige mensen aan de kant blijven staan, waarbij hun idealisme het aflegt tegen de angst voor de slangenkuil die de Curaçaose politiek is.

Dit leidt dan weer tot speculaties onder de intelligentsia of we met onze volksaard niet beter af zouden zijn onder een presidentieel (of zelfs dictatoriaal !) stelsel dan met de huidige schijn van een parlementaire democratie. En dat riekt weer wat naar Reforma… waarvan de boodschap resoluut verstoten werd vanwege de boodschapper.

We hebben nog een jaar te gaan voor de verkiezingen, en het kan nog alle kanten op. Wij peilen graag bij onze lezers: welke hervorming is volgens u nodig en mogelijk binnen een jaar? En, wat is wenselijk, versus wat is waarschijnlijk?

Door de Redactie van Progreso di Korsou, 9 oktober 2015.

Dit stuk mag worden overgenomen, zolang dat integraal gebeurt en met een verwijzing naar de bron: Progreso di Korsou

.

Niemand neemt verantwoordelijkheid

Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Dat was het eerste wat in ons opkwam na het lezen van de laatste pogingen van de Isla om haar gedrag goed te praten, of er met halve waarheden een draai aan te geven. Specifiek reageren we hierbij op de persberichten van de Isla, in het AD (voorpagina op 21 september) en in de Amigoe van 18 september (pagina 2, PWFC-voorzitter aan het woord).

Allen roepen in koor dat ook zij lagere luchtvervuiling willen, en er ‘wordt aan gewerkt’. Kortom, de astmababy’s onder de rook moeten nog even geduld hebben, want men onderhandelt (al meer dan een jaar) over een schonere voortzetting van deze raffinaderij. Dit is overigens niet alleen een verwijt aan de raffinaderij, maar vooral ook aan de regering die dit toestaat. De PdVSA maakt handig gebruik van de besluiteloosheid en in sommige gevallen zelfs ‘corruptie’ van lokale politici. Daarom zoeken diverse groepen het nu hogerop, bij de Tweede Kamer en/of bij Europa.

Refineria Isla stelde in haar persbericht dat er onwaarheden worden verspreid door haar tegenstanders, en dat dat gevaarlijk is want dat zou ons toeristen kunnen kosten. Dat die toeristen wegblijven (of niet meer terugkomen) vanwege de luchtverontreiniging wordt fijntjes genegeerd. Deze raffinaderij heeft er in ieder geval zelf een handje van om onwaarheden of halve waarheden te verkondigen.

Laten we de stellingen eens doornemen.

1) Tijdens de recente protestmars van de actiegroep Stop Isla Now!, en ook tijdens een bezoek van het koninklijk huis aan Curacao, werd de uitstoot opeens drastisch verlaagd. Dit blijkt uit de metingen van de meetstations van de overheid. Waarschijnlijk komt dit omdat men graag wilde voorkomen dat er protestvoerders (of een prinses!) op de foto konden worden gezet met de fakkelende schoorstenen op de achtergrond. Nou reageert de Isla quasi-verontwaardigd dat ze in die periodes de productie helemaal niet hebben stilgelegd. Dat klopt ook, want dat zou veel te duur zijn. Want ze er niet bij zeggen, en dit hebben wij uit betrouwbare bronnen, is dat ze in die periode een truc uithalen waarbij ze de uitstoot tijdelijk omleiden, zodat deze even niet zichtbaar is voor de meetstations en er even niks uit de schoorsteen komt.

2) De Isla stelt verder dat de pressiegroepen schaamte creëren binnen de gemeenschap voor de raffinaderij. Nou dat mogen we hopen ja! Nu nog schaamte bij het Isla en haar personeel.

3) De Isla vertegenwoordigt een ‘belangrijke erfenis’ (is dat een reden om door te gaan met vergiftigen?) en levert een ‘immense bijdrage aan de economie van Curacao’. Enige relativering is op zijn plaats. De bijdrage van de raffinaderij aan het BBP (Bruto Binnenlands Product) is nog maar zo’n 5%. (zestig jaar geleden was het 40%). De directe werkgelegenheid die de Isla verschaft is gedaald van 12.000 banen ooit naar 1.000 banen nu. Dat is minder dan 2% van de beroepsbevolking. Als we de lokale (parttime) toeleveranciers meerekenen, 3,5% van de beroepsbevolking. En ja, volgens de CBCS cijfers is de ‘Refining’ sector goed voor heel veel deviezen (zo’n 700 miljoen, 13% van ons totaal). En dat is belangrijk. Maar bezie het wel in het licht dat bijna de helft daarvan uit “Trading” activiteiten komt, die langs, in plaats van door onze economie vloeien.

4) De Isla zou zich aan de Hinderwetvergunning houden, omdat zij (volgens haar) maar 65 ug SO2 uitstoot, en de wettelijke grens ligt op 80. Dat de mensen onder de rook 140 ug te verduren krijgen, terwijl de internationale norm van de WHO stelt dat men onder de 20 moet blijven – daar heeft de Isla dus geen boodschap aan. Het grootste gedeelte van de overige uitstoot komt van de CRU/BOO en het asfaltmeer enzo. Maar men noemt niet dat de BOO bestaat bij de gratie van Isla (en vice versa) en de BOO gedwongen moet stoken op de verontreinigde producten van de Isla.

5) De PWFC leden zijn, best wel begrijpelijk, doodsbang voor baanverlies. Die willen dus liever onderhandelen met China over een upgrade, met enig baanbehoud. Dat dit lang duurt en niemand de succeskans kan inschatten deert hen kennelijk niet. De MOU met PdVSA is vorig jaar al verstreken, maar geen haan die er naar kraait. Over alternatieve scenario’s voor het Schottegatgebied, waarin er ook technische banen kunnen komen voor het Islapersoneel, wil men niet nadenken. Wel wringt de PWFC zich in allerlei bochten om de bedoelingen van de actiegroepen zwart te maken. GreenTown zou (voor eigen financieel gewin) op onmiddellijke sluiting uit zijn, terwijl GreenTown juist zegt dat ze een alternatief plan hebben voor als de Isla ooit onverhoopt zou moeten sluiten. (Overigens was dit plan B eigenlijk een overheidstaak).

SMOC wordt en passant beticht van inhaligheid omdat die kennelijk via rechtszaken dwangsommen kunnen krijgen….en volgens PWFC zou zo’n inkomstenbron dan niet moeten worden gebruikt ter genoegdoening van de klagers voor geleden gezondheidsschade, maar nee daar zouden dan de huizen onder de rook mee moeten worden verlost van de groene aanslag. Je reinste drogredenering.

En voor de volledigheid wordt MSi van Edgar Leito er nog even bijgehaald – een anti-Isla politieke partij die nooit enige zetel behaald heeft en al bijna 10 jaar inactief is. Maar ja, Leito is het voormalig hoofd van de Milieudienst van de Isla, en ageert al 20 jaar tegen de vervuiling van de raffinaderij, lang als roepende in de woestijn. En dus wordt hij door velen bij Isla als een ‘verrader’ gezien die de vuile was buiten hangt.

6) Tot slot de beschreven taakstelling van het MDPT, wat vanuit de overheid twee taken heeft meegekregen. (Het door Ecorys aanbevolen 2-sporen beleid). Dat is enerzijds het uitwerken van een ‘Upgrade’ scenario en zoeken van een strategische partner daarvoor, en anderzijds het uitwerken van alternatieve economische ontwikkeling van het terrein (a la GreenTown !!). En dus niet de kennelijk door PWFC bedachte 2 sporen: milieuvervuiling terugdringen terwijl er met PdVSA onderhandeld wordt over contractverlenging.

Tot zover het doornemen van de stellingen. Terugkomend op de “kat in het nauw” observatie: zie de laatste ontwikkelingen bij de raffinaderij in St. Croix en de net gestarte rechtszaak van meer dan een miljard dollar tegen PdVSA. Zou er een link zijn met de plotseling herleefde interesse in Valero op Aruba?

Wat vinden wij zelf? Progreso di Korsou vindt discussie meer dan prima, maar dan moet die wel zuiver worden gehouden op basis van feiten en argumenten. Drogredeneringen en andere kronkels stellen wij dus aan de kaak waar wij die zien.

Er moet op korte termijn (weken) een oplossing komen voor de luchtverontreiniging. Ongeacht wat we daarna als land met die raffinaderij gaan doen. De groene aanslag uitstoot moet geheel verdwijnen en de huizen onder de rook op kosten van de vervuiler professioneel worden schoongemaakt. Daarna kan het debat over de toekomst van de raffinaderij worden hervat. Graag zo publiekelijk en transparant mogelijk.

Door de Redactie van Progreso di Korsou, 22 september 2015.

Dit stuk mag worden overgenomen, zolang dat integraal gebeurt en met een verwijzing naar de bron: Progreso di Korsou

Een dynamisch landschap

Wat zou de uitslag zijn als er volgende week verkiezingen zouden worden gehouden op Curaçao? Deze vraag wordt wel bijna dagelijks ergens in ons land gesteld. Het zijn roerige tijden. Wij keken in onze glazen bol en kwamen tot een analyse. Noodzakelijkerwijs is die deels geïnformeerd en deels speculatief.  Wij zijn dan ook erg benieuwd naar de reacties. Wie ziet welk deel anders, en waarom? Discussier mee op onze Facebookpagina.

We hebben nu 6 partijen en twee splinterfracties in ons parlement. De meerderheid van de stemmers is over geen van hen echt tevreden.  Hier volgt ons lijstje met huidige en voorspelde zetelaantallen. Daarna volgt de uitleg bij de voorspellingen, en de analyse.

PAIS:  Nu 4, wordt 1
PAR:  Nu 2, wordt 5
PNP:  Nu 1, wordt 0
PS:  Nu 5, wordt 1
MFK:  Nu 5, wordt 6 of 1
MAN:  Nu 2, blijft 2
Leeflang / UKH:  Nu 1, wordt 2
Sulvaran:  Nu 1, wordt 0

De optelsom leert dan dat er tussen de 4 en de 10 zetels voor het oprapen liggen, afhankelijk van wat er met de MFK gebeurt.

Eerst een versimpeling: het landschap is al zeker twee decennia verdeeld in twee kampen. Laten we ze de linker en rechter vleugel noemen, zonder enige speen van ideologie overigens. Elke vleugel omvat 10 zetels, vandaar dat onze coalities altijd zo onstabiel zijn. Aan de linkerzijde scharen we de MFK en PS. Centraal zwevend de MAN. Op de rechtervleugel de PAR, PAIS, PNP en UKH. Het oude FOL was ook links.

Voor het bereiken van stemmers in de twee vleugels zijn twee heel verschillende campagnestijlen en communicatie strategieën nodig. Tot nu toe slaagt geen partij er in om de brug te slaan tussen die twee vleugels en in beide vijvers te vissen. Velen proberen het ook niet eens.

Dan de kanttekeningen per partij, beginnend bij de grootste variabele, de MFK. De MFK is bijna geheel verweven met de persoon van hun partijleider. Zonder hem op de lijst en bij de campagne, blijft er weinig over. Op 9 september begint de Babel rechtszaak tegen Dhr. Schotte. Mocht hij veroordeeld worden en ook gelijk daarna opgesloten worden (ongeacht het dan met zekerheid volgende hoger beroep), dan zal dat een vacuüm slaan in het politieke landschap.  In de andere scenario’s zal hij o.a. een martelaarsrol kunnen spelen en (mits de partijfinancierders er nog in geloven) de MFK de grootste partij kunnen laten worden.

PAIS heeft haar achterban keer op keer teleurgesteld, met als klap op de vuurpijl de motie waarbij Marvelyn Wiels voorlopig mag blijven zitten in Den Haag. In de ogen van PAIS een tijdelijk noodzakelijk kwaad, maar het is voor veel stemmers niet te verkroppen. Het laatste wetsvoorstel van PAIS is wel van belang om rond te krijgen voordat er verkiezingen zijn. Dat betreft onder andere het verbieden van fotoapparatuur in de stemhokken (stemfies) en de verzelfstandiging van het Hoofdstembureau.

De PAR is de logische plek waar veel PAIS stemmers naar zullen terugkeren, en waar ze ook vandaan kwamen. De PAR maakt zich op voor een comeback. De mate van succes daarvan zal afhangen van hoe open ze zich opstellen en met hoeveel vernieuwing en verjonging ze kunnen komen. De oude PAR werd gezien als arrogante technocraten. De nieuwe PAR zal eerst overtuigend *nieuw* moeten zijn. Een sterke en ervaren partijleider zal helpen. Lijstduwers ook. Verder hebben de stemmers op de rechtervleugel ook niet veel keus meer….er is in theorie ruimte voor een nieuwe partij, maar dat zal deze vleugel alleen maar verder laten versplinteren. Als een handvol capabele (ex) politici zich nu weer aan de PAR verbinden zal dat een aanzuigende werking hebben.

PNP kunnen we kort over zijn. Onder Davelaar voorspellen we 0 zetels. Mocht Suzy Romer partijleidster worden, dan krijgt PNP ten minste 1 zetel. Mevrouw Romer is een ervaren en capabele bestuurder, en het zou zonde zijn om haar enkel in de Staten te hebben.

PS is al tot sterven gedoemd vanaf de tragische dag dat Helmin Wiels werd vermoord. De partij is sindsdien zichzelf openlijk aan het verscheuren. De partijleider zoekt al een tijd naar zijn volgende baan. Veel PS stemmers zullen, ook weer bij gebrek aan alternatief op de linkervleugel, uitwijken naar de MFK of de MAN, tenzij de FOL een comeback wil wagen. Desondanks denken we dat PS toch een zetel behoudt, getrokken door familieleden van Helmin Wiels. Noem het een soort na-ijlend effect.

MAN is een partij met een kleine trouwe aanhang die zal blijven voortsudderen. De partij oogt verwarrend, met een mix van positieve en ervaren mensen, en negatieve figuren waar sterke verhalen van corruptie en belangenverstrengeling aan kleven.

UKH is goed voor twee zetels, vooral komende vanuit de gepensioneerden, en trouwe aanhang die mevrouw Leeflang heeft en al had vanuit haar tijd bij de PAR en haar scherpe oppositie voering de laatste jaren.

Sulvaran is een vraagteken. Het kan zijn dat die overstapt, of uit de politiek stapt. Maar als hij voor zichzelf een nieuwe partij begint voorspellen we 0 zetels daarvoor.

Conclusie: aannemende dat Gerrit Schotte campagne kan voeren als partijleider van de MFK, voorspellen we:

• Rechtervleugel 8 zetels voor PAR/PAIS/UKH
• Linkervleugel 9 zetels voor MFK/MAN/PS

En om de resterende 4 zetels zal weer bitter gestreden worden. Tot zover is het oude wijn in nieuwe zakken.

Wat verfrissend zou zijn is een stuk overtuigende politieke vernieuwing qua aanpak en transparantie. En het vinden van een partij(leider) die met succes stemmers op de beide vleugels aanspreekt.

(24 augustus 2015)

.