“Positief over de economie” kopte het Antilliaans Dagblad vandaag

Een mooi staaltje spindoctoring van de overheid. De realiteit wil dat de economie al twintig jaar in het slop zit (gemiddeld 0,1% groei), terwijl het gemiddelde bij de ons omringende Caribische landen boven de 2% zit. Dit vanwege ons constante visieloze gebakkelei, navelstaarderij en onvermogen om “the bigger picture” te zien van de wereld waarin ons landje zich bevindt.

Ook de Raad van Advies en het Cft waarschuwen de regering voor teveel optimisme (pagina 7 van dezelfde AD editie), maar ook dit alles, met CBCS prognoses erbij, blijft gerommel in de marge. Twisten over tienden van procentpunten. Terwijl de potentie er wel degelijk is om structureel een grote groei (4+ %) in te zetten. Maar dan moeten we echt gaan hervormen.

We moeten af van die illusie dat een bouwprojectje hier en een hotel daar ons er weer een jaar bovenop helpt. Curaçao heeft een gesloten economie, waar gevestigde deelbelangen fel verdedigd worden en buitenstaanders niet welkom zijn. De lijst met door te voeren hervormingen is al jaren bekend uit vele rapporten, en signalen van o.a. de KvK en de VBC. Maar men wil of kan er niet aan.

We zitten op 13% werkloosheid en 37% jeugdwerkloosheid. Waar blijft de structurele hervorming van het Onderwijsstelsel? We moeten de aansluiting op de arbeidsmarkt verbeteren, maar sluiten het Kenniscentrum Beroepsonderwijs en Bedrijfsleven (KBB), en zitten nog steeds met een disfunctionerend Ministerie van Sociale Ontwikkeling, Arbeid & Welzijn.

Potentiële investeerders moeten nog altijd dozijnen aan vergunningen lospeuteren om ook maar te mogen beginnen. En geschoold personeel mogen ze al helemaal niet meenemen: dat moet eerst een jaar op de bureaucratie wachten. Waar is de rode loper? Waar is de immigratiehervorming?

Waar is de transparantie op energiegebied? Hoe groen willen we onze energie laten worden en per wanneer? De vaststelling van prijzen van electra, en met name benzine, en de besluitvorming rond de toekomst van de raffinaderij heeft veel weg van gekonkel in achterkamers. Men durft het volk geen harde waarheden voor te houden.

Waar is het industriebeleid? Het macro-economisch beleidsplan? Willen we meer toerisme? Of een kenniseconomie? Of een logistieke hub zijn? Of van alles maar een beetje, door besluiteloosheid? Dan maar het midden- en kleinbedrijf (MKB) – toch de motor van de economie. Welke (fiscale) stimulansen krijgen die? Versimpelde toegang tot kapitaal? Trainingen? De overheid is hier niet zichtbaar.

Waar we optimistisch over mogen zijn is de potentie van de culturele sector. Curaçao kan veel meer cultuur exporteren. Is goed in muziek, sport, en feesten (Carnaval). We hebben een prachtig voorbeeld in het CNSJF hoe het wel kan. Laten we dat oppakken en vermenigvuldigen.

Door de Redactie van Progreso di Korsou, 9 september 2015.

Dit stuk mag worden overgenomen, zolang dat integraal gebeurt en met een verwijzing naar de bron: Progreso di Korsou