WILLEMSTAD: Op 11 maart jongstleden is de sensationele Babel rechtszaak in eerste aanleg geëindigd in een veroordeling van de voormalige Minister-President Gerrit Schotte en zijn partner Cicely van der Dijs. Gerrit Schotte is, conform het requisitoir van het openbaar ministerie, veroordeeld wegens het vervalsen van facturen, het witwassen van gelden, ambtelijke omkoping en het in bezit hebben van twee ‘jammers’ van radiofrequenties. Tevens heeft de rechter een bevel aan Schotte gegeven om het zogenaamd verloren gegane diplomatieke paspoort in te leveren bij het kantoor van de Gouverneur. Schotte is veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf en mag zich vijf jaar niet verkiesbaar stellen. Van der Dijs kreeg achttien maanden, waarvan negen maanden voorwaardelijk.

Onderaan de trap van het Paleis van Justitie gaf advocaat Eldon Sulvaran blijk van zijn teleurstelling in de uitspraak en kondigde direct aan hoger beroep te zullen instellen. Gerrit Schotte gaf op zijn beurt aan geen vertrouwen te hebben in de rechters in Curaçao, waarbij hij rechter Irene Lips met name noemde. Schotte sprak over een “politieke vervolging” aangestuurd door “neokoloniale machten” die hem niet meer in de politiek willen zien. Schotte liet op geen enkel moment blijken dat de betalingen die hij en Van der Dijs hebben geaccepteerd van Francesco Corallo, en de facturen die zij hebben vervalst om deze betalingen te verhullen, bij een gewone burger al een verwerpelijke actie zijn, maar in geval van een minister-president al helemaal. Schotte staat dermate los van de realiteit dat hij zijn gedrag denkt te kunnen rechtvaardigen door te stellen dat al deze gelden – die hij en Cicely hebben ontvangen – bestemd waren voor het financieren van zijn politieke campagne.

Het is triest om te zien hoe een voormalige minister-president nadat zijn vonnis is uitgesproken op een zeepkist gaat staan (tijdens de behandeling van zijn rechtszaak hield Gerrit Schotte zijn mond) en luidkeels verkondigt dat hij niet de eerste en zeker niet de laatste is die zich met dit soort praktijken inlaat, maar dat hij en zijn partner zich hoe dan ook niet hebben verrijkt.

Gerrit Schotte is in beroep gegaan bij het Hof van Justitie – een Hof waarin hij geen enkel vertrouwen zegt te hebben. Hij heeft echter gevraagd om drie rechters uit Nederland om zijn beroepszaak te behandelen. Rechters uit Nederland .. het land dat volgens Schotte de bron van de voormelde neokoloniale krachten is…. hoe ironisch. Zijn stelling is dat nieuwe rechters minder beïnvloed zullen zijn door de lokale politiek in vergelijking met rechters die hier al werken, en die volgens Schotte alleen maar de lokale Nederlandstalige media volgen.

Mochten Schotte en Van der Dijs in hoger beroep weer veroordeeld worden dan kunnen ze daarna nog in cassatie bij de Hoge Raad. In dat geval gaat het alleen nog maar om de vraag of er procedurele (juridische) fouten zijn gemaakt. Als het zover komt dan zal Schotte met zijn juridische team, met aan het hoofd de advocaat Sulvaran, zijn argumenten moeten presenteren ten overstaan van Hollandse rechters, die dan in de optiek van Schotte worden aangestuurd door diezelfde “mysterieuze neokoloniale krachten” die de parlementariër verantwoordelijk acht voor wat hij zijn “politieke vervolging” noemt. Rekening houdend met het bedenkelijke gevoel van morele superioriteit dat Schotte uitstraalt, zou deze zaak nog wel eens kunnen eindigen bij het Europese Hof van Justitie, de hoogste rechtsprekende instantie, waar hij dan verwacht “eindelijk” een “rechtvaardige rechter” te treffen.

Het vonnis tegen Schotte en Van der Dijs heeft nu al serieuze implicaties voor het lokale politieke klimaat en het electorale proces, waarbij zelfs (de meerderheid van) het parlement van Curaçao zich nu openlijk heeft gedistantieerd van deze controversiële politicus. Mike Franco, de voorzitter van het parlement, heeft er bij Schotte op aangedrongen om de eer aan zichzelf te houden en zich terug te trekken uit de Staten. Echter, voor de politiek leider van de MFK is zoiets ondenkbaar: hij heeft verklaard alle mogelijke juridische wegen te zullen bewandelen om zijn naam te “zuiveren”, en weet zich verzekerd van de volledige steun van zijn partij. Het is nog maar zeer de vraag of al zijn strafrechtelijke perikelen voorbij zullen zijn voor de verkiezingen van 30 september aanstaande.

Politieke commentatoren voorspellen een tumultueus verkiezingsjaar waarin zich naar verwachting zo’n 16 partijen voor deelname zullen inschrijven. Zoals men hier in de volksmond zegt, “niun ta un”, ofwel: geen enkele overtuigt, en voor de eerste keer staan wij voor verkiezingen waarbij zich nog niemand sterk heeft geprofileerd, en de versnippering alleen maar is toegenomen. Volgens voorlopige opiniepeilingen geniet Gerrit Schotte, ondanks zijn veroordeling, nog altijd een aanzienlijke populariteit bij het volk. De vraag is dan, als het vonnis in beroep stand houdt en de politiek leider van de MFK achter de tralies verdwijnt, welk effect dat op zijn partij zal hebben.

Het verkiezingscircus lijkt nu al te gaan ontaarden in een polemiek, waarbij een charismatische doch controversiële leider nog steeds stemmen weet te trekken.

Om die reden willen wij graag een paar stellingen poneren om te vernemen hoe u daarover denkt. De uitslag van deze enquête publiceren wij dan in ons volgende artikel. Klik hier om mee te doen.

Discussier mee op onze Facebookpagina!

Door de Redactie van Progreso di Korsou, 29 maart 2016.

Dit stuk mag worden overgenomen, zolang dat integraal gebeurt en met een verwijzing naar de bron: Progreso di Korsou. Op 28 maart 2016 verscheen dit stuk in het Papiamentu.

Foto: De Surinaamse Krant